Pisownia ch na końcu wyrazów ( wyjątek). Pisownia ch po spółgłosce s. Pisownia wyrazów z ch wymiennym. Pisownia wyrazów z ż wymiennym. Pisownia wyrazów z cząstkami: ża -, żo -, żu- ,ży- na początku wyrazu (wyjątki). Pisownia wyrazów z ż w sąsiedztwie liter: l ,ł , m, n, r. Pisownia wyrazów z cząstkami: –róż-, -żur- .
1) Mała droga to: a) drużka b) dróżka 2) Kiedy piszemy ó zamknięte? a) W końcówkach -óje. b) Gdy wymienia się na o, a, e. c) W zakończeniach -ów, -ówka z pewnymi wyjątkami. 3) Wskaż tylko poprawnie zapisane wyrazy. a) stuł b) złotuwka c) stół d) złotówka 4) Zaznacz wyraz z ó, którego pisowni nie da się uzasadnić wymianą na o, a, e: a) gród b) chłód c) głód d) góra 5) Marysia zapomniała, jak nazywa się spinka, którą wsuwa się we włosy. a) wsówka b) wsuwka 6) Wskaż błędnie zapisany wyraz. a) ópał b) ósemka c) ów d) ówdzie 7) Wskaż słowa z ó niewymiennym. a) skóra b) chłód c) trójka d) wójt 8) Ó wymienne występuje w słowach: a) mózg b) wór c) ołówek d) ogród 9) Czy istnieją słowa w języku polskim, które kończą się na ó zamknięte? a) Tak b) Nie 10) Czapkę krakowską zdobią pawie... a) pjóra b) pióra c) piura d) pjura Ranking Ta tablica wyników jest obecnie prywatna. Kliknij przycisk Udostępnij, aby ją upublicznić. Ta tablica wyników została wyłączona przez właściciela zasobu. Ta tablica wyników została wyłączona, ponieważ Twoje opcje różnią się od opcji właściciela zasobu. Wymagane logowanie Opcje Zmień szablon Materiały interaktywne Więcej formatów pojawi się w czasie gry w ćwiczenie.
Sekretne ź r d ło (z ó i u) Wyprawa do tajemniczego ź r d ła krytego w głębi b kowego lasu była zawsze moim wielkim marzeniem. Podobno mieszkały tam wr żki. Wyobrażałam sobie, że do tego c downego miejsca wiedzie prowadząca na p łnoc, sekretna dr żka, tkana r żnymi leśnymi roślinami, takimi jak bor wki czy poziomki. Pisownia “ó” – zasady “ó” – jak zapamiętać? Piosenką i wierszem! 4 zasady pisowni “ó” – piosenką i wierszem Słowa: Żaneta Laps Wykonanie: Weronika Taraska Oto zasady, dzięki którym, koleżanko i kolego, Zapamiętasz pisownię ó zamkniętego. Zasady są cztery, jak cztery pory roku, Nauczymy się ich teraz krok po kroku. Zasada pierwsza: ó zamknięte piszemy, Kiedy w wyrazach wymieniamy: ó na o, ó na a, ó na e. Bardzo proste! 2. Zasada druga: ó zamknięte piszemy, Kiedy pewne zakończenia widzimy: -ów jak Kraków – miasto wspaniałe; -ówna jak Nowakówna – dziewczyna poznana; -ówka jak kartkówka – przez dzieci pisana; -ówek jak ołówek – do rysunków potrzebny; -Ów, -ówna, -ówka, -ówek – Ó kreskowane pasuje do tych słówek. Ale uważaj na skuwkę, wsuwkę i zasuwkę, Rusz przy nich główkę i przez u otwarte zapisuj je, Gdyż wyjątkami są nazywane. 3. Zasada trzecia mówi o początkach, Rzadko tam ó zamknięte możemy spotkać, Jedynie w wyrazach: ów, ówdzie, ówczesny i ósmy, Owa zasada tu i ówdzie, ówcześnie jest spotykana, Ósmoklasistom też jest znana. ów, ówdzie, ówczesny i ósmy. 4. Czwarta zasada jest najmniej przyjemna, Bo mówi, że pewne wyrazy trzeba po prostu zapamiętać, Trudno wytłumaczyć je innymi zasadami, Więc na pamięć je po prostu wkuwamy: Żółty żółw kłóci się z córką, I z jaskółką, i z wiewiórką Różnych kłótni jest on królem. Wróbel trąca go swym piórem, -Jesteś próżniak! Kłótnie różne! Chór przepiórek wróży mu źle: Nie kłóć się, tchórzliwy żółwiu! Wysłuchaj piosenki! Wyrazy z Ó, U, RZ, Ż Klasa 1 Klasa 2 Klasa 3 Klasa 4 Pisownia Polski Rozwój języka Ortografia Ó-zamknięte U-otwarte. Poprawna pisownia wyrazów. Z ó,u,rz,ż. Zgbiony ołwek ( z ó i u)W dom państwa Nowakw hk, zgrzyt i rmor. Powd? Zgbiony ołwek Jstynki. Wcale nie taki zwykły ołwek. Ma przecież gmkę do mazania i rżowy paseczek na środk, no i towarzyszył dziewczynce podczas szkolnego ślbowania. W poszkiwania zaangażowani byli wszyscy domownicy. Tatś sprawdził kchnię. Mamsia rozejrzała się po korytarz, i zajrzała na płki w łazience. Zzia, młodsza crka Nowakw, dokładnie rozglądała się, czy ołwek nie leży na jednej z podłg . No i jeszcze Pszek, dzielny pies o niezawodnym zmyśle węch, ktry szkał trop. Minęło ponad pł godziny. Przeswano meble, wyswano szflady, zaglądano pod łżka. Nie przyniosło to żadnych efektw. Mama postanowiła nawet, że gdy pjdzie do pobliskiego sklep, kpi nowy ołówek oraz dże pdło smakołykw na poprawę hmor. Pozostało tylko sporządzić listę zakpw. Jakież było zdziwienie mamy, kiedy wśrd swoich przyborw do pisania znalazła ołwek Jstynki. A skąd on się tam wziął? O to msielibyście zapytać tatę, ktry często zapomina odkładać rzeczy na swoje miejsce. Na szczęście mamsia nie zapomniała o zakpach i pod wieczr cała rodzina zajadała pyszne ckierki i ciastka. Ilość literek do wstawienia: 20 Poprawne odpowiedzi: 0 Nieprawidłowe odpowiedzi: 20 Pola zaznaczone kolorem czerwonym oznaczają odpowiedź błędną. Masz 0% prawidłowych odpowiedzi. Wskazałeś mniej niż połowę poprawnych odpowiedzi. Niestety dyktando nie będzie zaliczone. Powinieneś obowiązkowo powtórzyć zasady ortograficzne, których dotyczy powyższy tekst, a następnie spróbować jeszcze raz uzupełnić dyktando. Nieco pracy przed Tobą, ale na pewno się opłaci. Wskazałeś mniej niż 60% procent poprawnych odpowiedzi. Ten wynik nie pozwala na zaliczenie dyktanda. Polecamy powtórzyć zasady ortograficzne, których dotyczy powyższy tekst, a następnie spróbować jeszcze raz uzupełnić dyktando. Wysiłek z pewnością zaprocentuje. Wynik, który uzyskałeś pozwala na zaliczenie dyktanda, ale nadal nie jest to satysfakcjonujący rezultat. Sugerujemy wrócić do zasad ortograficznych, których dotyczy powyższy tekst, a następnie spróbować zmierzyć się z dyktandem po raz drugi. Całkiem nieźle Ci poszło. Jeśli chcesz, by liczba poprawnych odpowiedzi była jeszcze większa, wróć do zasad ortograficznych, których dotyczy powyższy tekst i spróbuj jeszcze raz uzupełnić dyktando. Ponad 80% poprawnych odpowiedzi to naprawdę satysfakcjonujący rezultat. Jeśli jednak nie chcesz spocząć na laurach, powtórz zasady ortograficzne, których dotyczy powyższy tekst i popraw swój wynik. Gratulujemy! Dyktando uzupełniłeś bezbłędnie. Wygląda na to, że zasady ortograficzne, których dotyczy powyższy tekst, masz w małym palcu. Jeśli jednak Ci mało, możesz spróbować swoich sił z innymi dyktandami dostępnymi na stronie.

Ćwiczenia zawarte w karcie pracy kształtują umiejętności wyznaczania sylab zamkniętych i otwartych oraz dzielenia wyrazów na sylaby. Na kartce przedstawiono balony z napisanymi na nich wyrazami, które zostały podzielone na sylaby. Zadaniem dziecka jest pokolorować balony na żółto, które mają wyrazy z sylabami zamkniętymi, na

Ó i U – zasady pisowni W polszczyźnie samogłoska U (tylna, zaokrąglona) ma dwie formy zapisu. Mowa tu o Ó (zwanym często „O kreskowanym” lub „U zamkniętym”) oraz U (zwanym „U otwartym”). Taki stan rzeczy wynika ze zmian historycznych. By nieco bliżej poznać te procesy, trzeba przenieść się do okresu, w którym w naszym języku występowały jeszcze jery, zapisywane graficznie jako ь (miękki) i ъ (twardy), a układem głosek rządziło prawo otwartej sylaby. Zgodnie z tą zasadą każda zgłoska musiała kończyć się samogłoską lub półsamogłoską. Półsamogłoskami (ze względu na skrócony czas wymowy) były właśnie jery. W wyrazach, które dzisiaj kończą się spółgłoską, historycznie na końcu występowały jery słabe. Np. mrozъ (mróz), lodъ (lód). Najprawdopodobniej w XI stuleciu nastąpił zanik jerów. Konsekwencjami były m. in. powstanie E ruchomego oraz wzdłużenie zastępcze. W wyniku drugiego procesu doszło do wydłużenia czasu artykulacji samogłoski tworzącej sylabę poprzedzającą tę, w której występował jer. Np. mrõz, lõd. W XVI stuleciu w języku polskim zanikł iloczas (rozróżnienie na długie i krótkie samogłoski). Wtedy to długie õ zaczęło upodabniać się do dzisiejszej głoski U. W użyciu został jednak zapis historyczny, czyli Ó oznaczające pochylone O. Przykłady: mróz, lód. Zasady pisowni Ó W języku polskim Ó piszemy: W formach fleksyjnych lub pokrewnych dochodzi do wymiany Ó na O i E. Przykłady: wór – worem, lód – lodu, pióro – pierze, plótł – pleść. Gdy występujące w rdzeniach czasowników formy jednokrotnej Ó w formie wielokrotnej wymienia się na A. Przykłady: mówić – mawiać, zwrócić – zwracać, przewrócić – przewracać. W przyrostku -ów będącym końcówką dopełniacza liczby mnogiej rzeczowników rodzaju męskiego. Przykłady: komputerów, samochodów, zeszytów. W przyrostkach -ów, -ówka, -ówna. Przykłady: Kraków, Raków, kartkówka, żarówka, Nowakówna. Wyjątkami są wyrazy: zasuwka, wsuwka, skuwka, zakuwka, okuwka, odkuwka, przesuwka. Zawarte w nich U nie jest częścią przyrostka, lecz rdzenia: zasuwać, wsuwać, skuwać, zakuwać, okuwać. W nielicznych wyrazach zaczynających się na Ó. Przykłady: ósmy, ósemka, ówdzie, ówczesny. W wyrazach, w których występowanie Ó da się uzasadnić historycznie. Przykłady: chór, góra, król itd. Bardzo ważną zasadą, o której należy pamiętać, jest niewystępowanie Ó na końcu wyrazów. Zasady pisowni U W języku polskim U piszemy: W wielu przyrostkach, głównie tych o charakterze zdrabniającym: -uch, -uchna, -uchny, -ula, -ulek, -uleńka, -ulka, -ulo, -unek, -unia, -uńcia, -us, -usia, -uszek, -uszka, -uszko, -uś, -uśki, -utki. Przykłady: dzieciuch, córunia, tatunio, maluszek, złociutki, miluśki, dziadziuś. W formach czasu teraźniejszego zakończonych na ­­-uję, -ujesz, -ujemy, -ujecie itp. Przykłady: dziękuję, pakuję, dziękujesz, pakujesz, dziękujemy, pakujemy, dziękujecie, pakujecie. Na początku i na końcu wielu wyrazów, np. uwaga, udo, uczynek, zamku, ganku, poranku. We wszystkich tych sytuacjach, kiedy pisownia Ó nie ma uzasadnienia. Warto zapamiętać, że w formach takich, jak np. malunek, maluję, malujący, napiszemy U pomimo pokrewieństwa z formą bezokolicznika malować. U jest bowiem częścią stałej końcówki. Ważnymi przykładami są również czasowniki kuć, psuć i snuć. W nich także napiszemy U, chociaż są spokrewnione ze słowami kowal, psować (forma dawna) i osnowa. Mamy tu do czynienia jeszcze z prasłowiańską obocznością u : -ow. Bardzo dobrze widoczna jest ona w czasownikach zakończonych w bezokoliczniku na –ować, które w czasie teraźniejszym przyjmują np. końcówkę -uję. Przykład: hamować : hamuję.

Zobacz 4 odpowiedzi na pytanie: Wyrazy z ó zamkniętym ? Systematyczne pobieranie treści, danych lub informacji z tej strony internetowej (web scraping), jak również eksploracja tekstu i danych (TDM) (w tym pobieranie i eksploracyjna analiza danych, indeksowanie stron internetowych, korzystanie z treści lub przeszukiwanie z pobieraniem baz danych), czy to przez roboty, web crawlers Zasady pisowni U i Ó W języku polskim samogłoska u może występować w dwóch różnych formach. Pierwsza z nich to u, potocznie zwane „u otwartym” lub „u zwykłym”. Druga z nich to ó, często określane jako „u zamknięte” lub „o kreskowane”. Podział ten pochodzi z czasów bardzo zamierzchłych, kiedy język polski dopiero się kształtował. Mówimy tutaj jeszcze o pierwszym tysiącleciu naszej ery. Pisownia u oraz ó niejednokrotnie sprawia dużą trudność, nie tylko obcokrajowcom, ale również i ludziom, którym zależy na perfekcyjnym opanowaniu języka polskiego w mowie i w piśmie. Poniżej przedstawiamy zasady, których znajomość powinna ułatwić nam odpowiednie używanie obu form głoski u. Kiedy piszemy ó Ó należy zapisać: kiedy w różnych formach pokrewnych lub w formach fleksyjnych tego samego wyrazu ó wymienia się na o oraz e, na przykład: pióro-pierze, dróżka-droga, móc-mogę, kiedy ó występuje w rdzeniach czasowników formy jednokrotnej, natomiast w formie wielokrotnej wymienia się na a, na przykład: wrócić-wracać, skrócić-skracać, w wyrazach zaczynających się na ó – jest ich na tyle niedużo, że warto je zapamiętać, są to na przykład: ósemka, ów, ówczesny, ówdzie, ósmy, w przyrostkach -ów, -ówka, -ówna, na przykład: klasówka, Nowakówna; wyjątki od tej reguły to: skuwka, zasuwka, odkuwka, przesuwka, zakuwka, wsuwka, w cząstce -ów, która jest jednocześnie końcówką dopełniacza liczby mnogiej w rzeczownikach rodzajów męskiego, np.: patronów, muchomorów, w wyrazach historycznych, na przykład: król, chór, góra. Warto również zapamiętać, że ó nigdy nie występuje na końcu wyrazów. Zasady pisowni u W języku polskim u powinniśmy zapisać: na początku większości wyrazów, na przykład: udo, udzielać, umowny, na końcu wyrazów, na przykład: ranku, Marku, zeszytu, w wyrazach w czasie teraźniejszym, zakończonych na -uję, -ujemy, -ujesz, -ujecie, -uje, -ują, na przykład: zapisują, hoduje, kujesz, zawsze, kiedy nie da się uzasadnić pisowni ó. Istnieją również wyrazy, w których należy zapisać u, mimo że na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że poprawną formą byłoby ó, na przykład: maluję, malunek – pomimo pokrewieństwa z wyrazem malować, wskazane jest tu zapisanie u, ponieważ jest ono częścią stałej końcówki.  Zobacz 12 odpowiedzi na pytanie: Podajcie jakies słowa z u otwartym i z ó zamknietym, tak zeby bylo najwiecej tych słow Wyrazy z "ó" : powóz, dwór, trójka
Opinie naszych użytkowników Pragnę serdecznie podziękować za wspaniałe pomysły i ciekawe materiały z których korzystam już od jakiegoś czasu w pracy z dziećmi. Wasza strona jest po prostu fantastyczna(...) Agnieszka K. Wczoraj byłam bezradna jak pomóc mojemu dziecku w nauce tabliczki mnożenia. A dzisiaj jestem szczęśliwa, że dzięki Pani pomocy, mojemu dziecku udało się ruszyć z miejsca. Beata z Łodzi Bardzo często korzystam z serwisu Jest świetny, kapitalny, rozwija wyobraźnię, kreuje osobowość, rozwija zainteresowania :) Dziękuję. Elżbieta J., mama i nauczycielkaCzytaj inne opinie » W 2020 r. otrzymał NAGRODĘ GŁÓWNĄ w konkursie ŚWIAT PRZYJAZNY DZIECKU, w kategorii: Internet. Organizatorem konkursu jest: Komitet Ochrony Praw Dziecka. Na skróty: Chcesz otrzymywać informacje o nowych materiałach edukacyjnych dla dzieci? Zobacz również: inne ćwiczenia ortograficzne dla dzieci karty pracy ucznia ćwiczenia językowe, ortograficzne i inne na motywach bajek ćwiczenia językowe różne językowe łamanie głowy TYSIĄCE materiałów edukacyjnych ZERO irytujących treści i reklam dla rodzica: SPOKÓJ I WYGODA dla dziecka: RADOŚĆ z własnych osiągnięć BEZPIECZNA NAUKA i ZABAWA w jednym :) Bo KAŻDE dziecko jest mądre i inteligentne. Trzeba tylko dać mu szansę. ↑Do góry

Ułóż wyrazy z ó Anagram. wg Gosiaczk. Klasa 1 Polski Ó ó. PISOWNIA Ó I U Sortowanie według grup. wg Moniamonikamonika. Pisownia "ó" i "u" Sortowanie według grup. wg Jpolskihkp. Szkoła podstawowa Klasa 4 Polski. Pisownia "ó i "u" Sortowanie według grup.

Odpowiedzi Agss15 odpowiedział(a) o 14:50 ósmy, ów,ówdzie, 0 0 Alice <333 odpowiedział(a) o 14:50 ósmy 0 0 Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Siódmy -siedem ó wymienia się na e; ogród-ogrody-ó wymienia się na o' upiór-upiory-ó wymienia się na o' strój-stroje-ó wymienia się na o' Mówi-mowa- ó wymienia się na o' niepokój-niepokoje-ó wymienia się na o' potwór-potwory-ó wymienia się na o' Wyrazy z' ó' niewymiennym -szczególnie, główny Na ilustracji wśród wyrazów z ó zamkniętym wymiennym ukryły się trzy wyrazy z ó wymiennym na o Pokoloruj pola z tymi wyrazami żółty Wróbel Góra lód król róża powódź Mróz córka żółw piórnik królik kłótnia jaskółka różowe​
Portal Wordwall umożliwia szybkie i łatwe tworzenie wspaniałych materiałów dydaktycznych. Wybierz szablon. Wprowadź elementy. Pobierz zestaw ćwiczeń interaktywnych i do wydruku. Dowiedz się więcej. Wyrazy z ó wymiennym na o - Wyrazy z ó wymiennym - Ułóż wyrazy z ó - Wyrazy z "Ó" wymienne na O-A-E. - pisownia z ó wymiennym na o

Przejdź do zawartości AplikacjaZasady ortograficzneNasz blogKontakt Zasady pisowni „ó” i „u” W języku polskim samogłoskę U możemy zapisać na dwa różne sposoby. Jako U potocznie zwane otwartym (zwykłym), oraz jako Ó tzw. zamknięte (kreskowane). Kiedy używamy „U”, a kiedy „Ó”. „Ó” piszemy w następujących okolicznościach: – kiedy „Ó”, wymienia się na O, E lub A np. pióro-pierze, wzór-wzory, powrót- wracać – w wyrazach kończących się –ów, -ówka, -ówna np. żarówka, klasówka, psów, batonów, Barówna, Woźniakówna. Wyjątkami od tej reguły są wyrazy zasuwka, skuwka, zakuwka, wsuwka. Wynika to z faktu, iż „u” nie jest w ich przypadku częścią przyrostka, a rdzenia wyrazu: zasuwka-zasuwać, skuwka-skuwać, zakuwka-zakuwać, wsuwka-wsuwać. -„ó” nigdy nie występuje na końcu wyrazu „U” piszemy w następujących okolicznościach: – zawsze na końcu wyrazu np. telefonu, kartonu – na początku większości wyrazów np. ukarać, uczynek, upominek. Istnieją wyjątki od tej reguły np. ówczesny, ósmy, ósemka. – gdy wyraz ma końcówkę –uje, -ujesz, -ujecie, -ujemy, -uję, – ują np. pracuje, pracujesz, pracujecie, pracujemy, pracuję, pracują – gdy wyraz kończy się na: -uch (brzuch), -uchna (Kostuchna), -uchny (złociuchny), -ula (kaniula), -ulek (szpulek), -uleńka (babuleńka), -ulka (szpulka), -ulo (mężulo), -un (harpun), -unek (meldunek), -unia (córunia), -usia (mamusia), -us (prymus), -uszek (okruszek), -uszka (poduszka), -uszko (jabłuszko), -uś (wnuś), -uśki (maluśki), -utki (malutki). Dyktanda z „ó” i „u” Zasady pisowni „rz” i „ż” W języku polskim funkcjonują dwie formy zapisu głoski Ż. Może więc ona być zapisywana jako „Ż”, bądź „RZ”. Współcześnie nie słyszymy różnicy w wymowie, jednakże kiedyś inaczej wymawiano każdą z tych głosek. Pozostałością po tym są już wyłącznie dwie formy zapisu, stosowane współcześnie w pisowni języka polskiego. „Ż” używamy w następujących sytuacjach: – gdy w wyrazach pokrewnych lub odmianie wymienia się na: G (książka-księga, możesz-mogę), DZ (koleżanki-koledzy, mosiężny -mosiądz), H (watażka-wataha, drużyna-druh), S (mężczyzna-męski, niżej-nisko) Z (obrażony-obraza, każę-kazać), ZI(wożę-wozić, mrożę-mrozić) , Ź (grożę-groźba, zakażony-zakaźny) – „Ż” często występuje po literach R, L, oraz Ł np. lżyć, rżeć , małż Istnieją wyjątki jak np. współrzędne – po literze N w wyrazach zapożyczonych np. inżynier, branża, lonża – w partykułach np. jakże, jakiż, takiż, bodajże, niechajże – w wyrazach rodzimych np. gżegżółka, mżawka, wżdy „RZ” używamy w następujących sytuacjach: – gdy w wyrazach pokrewnych lub odmianie wymienia się na: R (mierzyć-miara, parzyć-para) – w zakończeniach wyrazów –arz (piłkarz), -erz (kuśnierz), -mierz (szermierz), -mistrz (burmistrz) – po spółgłoskach B (brzuch, brzęczenie), CH (chrząszcz, chrząkać), D (drzewo, drzemka), G (grządka, grzebać), J (ujrzeć, spojrzenie), K (krztusić, krzątać), P (przybory, przedmiot), T (trzon, trzpień), W (wrzątek, wrzeciono). Wyjątki : babsztyl, kształt, odszkodowanie Dyktanda z „rz” i „ż” Zasady pisowni „h” i „ch” Spółgłoskę H w języku polskim zapisujemy na dwa sposoby. Jako „H” lub „CH”. „CH” piszemy gdy: – w wyrazach pokrewnych lub odmianie wymienia się na SZ (machina-maszyna, mech-meszek, ucho-uszko, grzech-grzeszek) – na końcu wyrazu np. węch, groch, puch. Wyjątkiem są obcojęzyczne nazwy własne, w których zachowana zostaje oryginalna pisownia np. Utah. – po spółgłosce S np. schnąć, schludny, schowek. Wyjątek stanowią wyrazy, w których zestawienie SH czyta się jako SZ np. show. – w wyrazach rozpoczynających się na chalko- (chalkograf , chiro- (chiromancja), choreo- (choreografia), chrono- (chronologiczny), chryzo- (chryzofit). „H” piszemy kiedy: – w wyrazach pokrewnych lub odmianie wymienia się na G, Ż lub Z np. wahać- waga, druh-drużyna, błahy-błazen – w wyrazach rozpoczynających się na hekto- (hektopaskal), helio- (heliocentryczny), hetero- (heterotroficzny), higro- (higrometr), hiper- (hipertoniczny), hipo- (hipotoniczny), homeo- (homeopatyczny), homo- (homogenizowany), hydro- (hydrolog) Dyktanda z „ch” i „h” Pozostałe zasady pisowni W języku polskim znajdują się również inne zasady pisowni – ą/om/on, ę/em/en oraz pisownia „nie” łączna i oddzielna. Te ortograficzne zasady zostaną rozpisane w naszym kompendium wiedzy w późniejszym terminie, kiedy dodamy do naszej aplikacji nowe dyktanda z tymi zasadami. Dyktanda mieszane Zacznij ćwiczyć dyktanda już teraz! Page load link Ta strona używa ciasteczek (tzw. cookies). Informacje o sposobie ich używania dostępne są w Polityce Prywatności Ok

H8SIS.
  • rf18ojbtsc.pages.dev/91
  • rf18ojbtsc.pages.dev/83
  • rf18ojbtsc.pages.dev/14
  • rf18ojbtsc.pages.dev/93
  • rf18ojbtsc.pages.dev/98
  • rf18ojbtsc.pages.dev/83
  • rf18ojbtsc.pages.dev/27
  • rf18ojbtsc.pages.dev/71

    • wyrazy na ó zamknięte